Voor de één kan iets niet duurzaam genoeg zijn. Voor de ander is het allemaal geitenwollen sokken onzin. In de winkel horen wij vaak: “Bio??? Heeft u geen gewone?“. Een bloeiende tuinplant ga je toch niet opeten dus waarom zou je voor bio kiezen.

De berg kerstkaarten die wij in de afgelopen 40 jaren mochten ontvangen wordt in deze digitale tijden ieder jaar weer wat kleiner. Ik snap het, want wat is er sneller en makkelijker dan een stemmige kerstprent of hilarische kerststrip met één druk op de knop door te sturen met je verzendlijst-optie?

Ik ben echter nog niet om. Wat me zo aantrekt van het ‘in het echt’ sturen van kerstwensen is dat ik ieder jaar weer nieuwsgierig ben, wat mijn vrienden en familie ons dit jaar weer aan creativiteit zullen sturen. Welk muziekstuk staat er dit jaar op de kaart van Truus en Jan? Hoe luidt het jaarkroniek van de familie Overbeek? Welk knutseltje heeft Ans er dit jaar van gemaakt? Het zelfbedachte gedicht met bijpassende kunstfoto van Ben, wat zal het dit jaar zijn? En zo kan ik nog wel even verder gaan. Ik vind het altijd doodzonde om ze weg te gooien. Dus bewaar ik de juweeltjes in een grote doos. U begrijpt: deze doos heeft in de loop der jaren een steeds groter formaat gekregen.

Treffende tekst

Zelf ben ik een aantal weken voor Kerst al bezig met onze te verzenden kaart. Ik heb de traditie om op de kaart een mooie sprekende tekst te zetten. Vroeger was ik al maanden van te voren bezig, door in boeken uit de bibliotheek alle gedichtenbundels door te ploegen op zoek naar dé tekst voor dat jaar. In 2011 was er een kantelpunt toen ik ergens op een strandhuisje een tekst las: ‘’stop met zoeken en het komt vanzelf naar je toe”. Dat is vanaf dat jaar mijn credo geweest wat betreft de kersttekst. Gedurende het gehele jaar lette ik goed op of ik een treffende tekst vanzelf tegenkwam en dat lukte wonderwel ieder jaar weer.

Maar na 40 jaar dezelfde traditie begon het roer vorig jaar om te draaien. Het eerste coronajaar begint met veel thuiszijn en nieuwe horizonnen ontdekken. Een van die horizonnen is het zelf zaaien van tomaten en basilicum. Wonderen voltrekken zich in mijn eigen achtertuin! Van zo’n ieniemienie zaadje ontstaat uiteindelijk een prachtige plant. Ik weet natuurlijk al lang dat het zo gaat, maar om het onder mijn eigen handen vandaan te zien komen, vind ik wonderbaarlijk. Een nog-geen-millimeter-zaadje dat ik eerst op gepaste diepte onder de gitzwarte aarde heb gestopt, wordt na een paar weken een nauwelijks te ontdekken kwetsbaar groen stipje. Weer een tijdje later: één keer teveel water geven en wiebelige stengeltjes vallen om. Om vervolgens toch na wat aanmoediging weer fier rechtop te komen staan en uiteindelijk kan ik de vruchten ervan plukken.

Zo gaat het dus ook met bomen was mijn besef vorig jaar kerst, het einde van dat groeizame eerste corona-jaar. Die ferme bossen die uiteindelijk omgehakt worden voor onze kerstkaarten beginnen met zo’n ieniemienie zaadje, die er zoveel moeite voor moet doen om tot volle wasdom te komen. Met die gedachte zou ik bijna willen stoppen met het sturen van kaarten en overgaan op een flitsende app. Maar 40 jaar traditie en kerstgevoel haken me vast aan oude patronen. Toch ga ik het dit jaar anders doen: de grote doos met zorgvuldig bewaarde kerstkaarten ga ik knippen tot minikerstboompjes. Ze zullen een envelop krijgen die ik maak van oude kranten. Met een etiket van gebruikte enveloppen en zelfgemaakte lijm van gelatine, die al ruim over de datum was. Ik zie mijn familie en vrienden hun wenkbrauwen misschien al even optrekken. Maar één boom zal me dankbaar zijn, omdat hij kon blijven staan.

Marie-José de Zeeuw
november 2021

- Voor deze column was geen plaats in de herberg, eh, krant. Gelukkig kunnen we 'm hier in z'n geheel plaatsen, want we vinden het te leuk om te missen, Marie-José!

‘Ruim 190 duurzame columns in deze krant. Een geweldige prestatie. Leuk, leerzaam en informatief voor iedereen’ vertelde de journaliste. Volgende week is voor onze columns in het samenvoegen van twee edities van Zenderstreekniews onder een nieuwe uitgever geen plaats meer.

Zes dagen in de week hoor ik ’s ochtends vroeg het geklepper van de brievenbus. De krantenbezorger is weer langs geweest. Ik ben zo’n lezer die graag het geknisper van het papier hoort en bladzijde voor bladzijde omslaat.

De sportevenementen zijn weer in volle gang! De Tour de France is begonnen, Max doet het goed in de Formule 1 en het EK is net achter de rug. De manier waarop je mee kan leven met grote sportwedstrijden is uniek. Je voelt spanning, hoop, vrees, maar ook verbondenheid met je land of club. Hoe (niet) duurzaam is zo’n evenement?

Puffend kom ik de sportschool binnen en heis mezelf op de apparaten. Met temperaturen boven de 25 graden roep ik dat dit verboden zou moet worden. De sportschoolhoudster glimlacht erom: dit is haar favoriete seizoen.

Het begon bijna 20 jaar geleden. Met een doos vol zwangerschapskleding die ik van een vriendin kreeg. Daarna ging deze doos naar een volgende. Er gingen kledingstukken uit, en kwamen nieuwe bij. Een paar jaar verder hadden 10 vriendinnen van vriendinnen al gebruik gemaakt van dé zwangerschapsdoos voordat de doos via via uit mijn zicht verdween.

Bij de Burger King kun je sinds kort genieten van een plant-based Whopper, Zeeman gaat tweedehands kleding verkopen, 3 op Reis compenseert alle CO2-uitstoot die vrijkomt bij de productie van het programma en steeds meer mensen gebruiken de app TooGoodToGo. 

Toevallig kinderen in waadpakken gespot? Gepensioneerde experts ‘s nachts in een park zien struinen? Of studenten met hun neus tussen de bloemen?
Alles voor de Bioblitz.

Bij thuiswerken neem je ongemerkt allerlei buurtgeluiden op. Geluiden die er voor zorgen dat je aandacht voor het beeldscherm even verdwijnt, zoals de pakketbezorgers die aanbellen of spelende buurtkinderen. Maar van één geluid merk ik dat het niet alleen mijn aandacht verlegt, maar ook mijn stemming omslaat. Dat is als er weer een grasmaaier door het plantsoen raast.

Vol goede moed begon een groep KNIJvrijwilligers 600m2 sedum te leveren. Dat is 33.000 kg sedumtrays handmatig bezorgd in 1 week. Shannon rekent me voor dat IJsselstein nu 15.000 liter extra buffercapaciteit voor regenwater heeft.

De fruitbloesem stond er prachtig bij en trok fruitexperts vanuit het hele land naar Ijsselstein. Natuurlijk is fruitbloesem op zich door heel Nederland te bewonderen. Maar de diverse rassen fruit blijken uniek. De onderzoeken van University of Applied Sciences van Hall Larenstein brengen vruchtbare resultaten. En dat trekt onderzoekers en fruitexperts vanuit het hele land.

Ik ben blij met mijn spamfilter op de computer. Alle ongewenste e-mails worden keurig afgezonderd van mijn inbox. Overigens kan ik de logica van mijn spamfilter niet altijd volgen. Zo kreeg ik onlangs een e-mail over het Nederlands kampioenschap ‘Tegelwippen’. Maar al snel begreep ik waarom die keurig in mijn inbox terecht was gekomen. Hij was afkomstig van mijn favoriete radioprogramma ‘Vroege Vogels’.

Wat ga ik graag naar de kapper. Geen stuiterend kind om me heen, slap kletsen met de kapster en als de verf intrekt lekker rustig de Linda lezen met een kopje thee.

Wij van KNIJ blijven positief. Ook al is het bedroevend slecht gesteld met onze bomen in IJsselstein. Die zijn namelijk vogelvrij. Dan bedoel ik dat vooral figuurlijk, want menig vogelpaar maakt momenteel al liefdevol samen hun nest in onze IJsselsteinse groenpopulatie. In deze tijden zult u er vast wel getuige van zijn op uw coronawandelingetjes.