Kort nadat wij onze nieuwe woning betrokken, bijna veertig jaar geleden, nestelden mussen zich onder de dakpannen. Eerst wrongen de vogeltjes zich door een piepkleine opening tussen dakrand en stenen muur, maar de hoeksteen raakte uitgesleten en nu vliegen de vogels met gemak in en uit. De bewoners zijn onlangs weer teruggekeerd. Mevrouw is geringd, mijnheer steeds witter en beide zijn oud.

Het is weer lente; tijd voor brandnetelsoep. De eerste keer met jonge toppen; heerlijk! Je knipt de bovenste toppen van de plant en het groeit dan vanzelf weer verder. Het plukken en bereiden is gebruikelijk met handschoen aan. Toch ben ik eigenwijs en doe het met blote handen.

Een KNIJmaatje attendeerde me op een Jinek-uitzending. Hier werd door een econoom uitgelegd dat een gemiddelde hap eten 30.000 km heeft afgelegd voordat het op je bord ligt. De verste afstand die we op aarde kunnen reizen is rond de 20.000 km. Daarna ben je weer op de terugreis.

Jac. P. Thijsse  - onderwijzer en natuurkenner die leefde van 1865 tot 1945 - is de schrijver van een serie natuurplaatjesboeken die begin vorige eeuw door koekjesfabrikant Verkade zijn uitgegeven. Thijsse was niet dol op mussen, volgens mij. In het album Lente, uit 1906, verzucht hij dat er zo veel mussen zijn in de stad. In het voorjaar “vreten (ze) heele randen en perken van crocusjes in een dag kaal”.

Positieve ontwikkelingen: er komt in de stad energie op gebied van energie. En dat werd tijd, want we liepen in IJsselstein enorm achter op energiegebied. 

Valentijnsdag bracht dit jaar een extra verrassing; krokusharten voor ons allemaal. Op doorgaande kruispunten waar veel fietsers, voetgangers en auto’s dagelijks langskomen plopten de krokusharten vrolijk uit het gras op.

Achter de wolken schijnt de zon. Hoewel: dit spreekwoord voelt in deze tijd als de ver-van-mijn-bedshow wanneer je zelf of een dierbare genadeloos bent getroffen door het coronavirus.

Bijna zeven uur. De wekker hoeft niet te gaan, want het is mijn vrije dag. Mijn ogen zitten nog halfdicht en uitslapen staat op de planning. Ik maak even een tussenstop op het toilet om wat slokjes water drinken. Nog slaperig draai ik de kraan open. Geen water.

Ik moet het rustiger aan doen van de dokter. Gedurende zes dagen koorts had ik genoeg tijd om te bedenken hoe. Ik zou minder 'ja' gaan zeggen tegen alle leuke dingen die op mijn pad komen. Ik zou me niet meer haasten, ook al heb ik tijdnood. En ik zou meer gaan bankhangen en televisiekijken.

Op de fiets appen op je mobiel mag niet meer. Maar al fietsend een fietsapp op je mobiel actief inzetten dat mag dan weer wel. Sterker nog; het wordt zelfs door de provincie Utrecht gepromoot. Al fietsend kun je punten scoren om voor korting te sparen. Dat klinkt niet alleen grappig: het blijkt ook echt waar te zijn.

Tijdens de bijeenkomst over de snuffelfietsmeetkastjes, waarbij al fietsend de luchtkwaliteit wordt gemeten, was er een spreker van de provincie aanwezig die ons informatie gaf over het nieuwe 'Ikfiets'-project.

Ik hoorde van een leuk project; de 'snuffelfiets', want de provincie Utrecht is benieuwd hoe schoon de lucht in ons gebied is. Er zijn speciale luchtmeetkastjes met uitgebreide software ontworpen, waarmee fijnstof, temperatuur, luchtvochtigheid en hobbels in de weg gemeten kunnen worden. Inmiddels rijden er 500 kastjes rond. Vanuit KNIJ hebben we ons ook aangemeld en binnen paar dagen hadden we al een wachtlijst met geïnteresseerde fietsers, zodat er nu 30 IJsselsteiners meerijden.

Je haar wassen met een blok shampoo? Toen ik zo'n groen blok voor het eerst zag liggen sprak het me niet zo aan.

Maar ik hoorde dat het geen gewone zeep is maar échte shampoo qua ingrediënten en bereidingswijze. En dat zo'n shampooblok drie flessen shampoo bespaart. Omdat deze shampoo gemaakt werd door de IJsselsteinse Mevrouw Soapz en ze ook gebruik maakt van IJsselsteinse, onbespoten verse kruiden in haar verzorgingsproducten, vond ik dat ik het op zijn minst eens moest uitproberen.

De feestdagen zijn weer voorbij, het nieuwe jaar is alweer een paar weken oud en mijn goede voornemens hangen uitdagend op mijn prikbord. Binnen drie weken zat ik al op mijn streefgewicht en daar hoefde ik weinig voor te doen.

Een week flink ziek zijn met hoge koorts zorgden er helaas voor dat de kerstdissen en de oliebollen aan me voorbij trokken en dat ik wat kilootjes kwijtraakte. Cruijff zou hebben gezegd: 'Ieder nadeel hep ze voordeel'. Ziek in bed denk ik eraan hoe het zover heeft kunnen komen en ik maak goede voornemens: 2020 staat in het teken van rust, regelmaat en reinheid.

Na ruim anderhalve maand tussen de steigers geleefd te hebben zijn de grootste klussen voor de verduurzaming van onze huurwoning klaar. Hier en daar wordt nog wat werk afgerond, maar binnenshuis kan het weer aardig normaal bewoonbaar worden gemaakt. Een enorme verademing.

Onze particuliere woningbouwvereniging is begonnen met een groot verduurzamingsproject in onze woonwijk. Huizen zijn ingepakt met steigers, het dak eraf en meerdere teams zijn - in logische volgorde, hard aan het werk. Petje af voor de coördinatie.