“Kent u die uitdrukking?”, daarmee zou dominee Gremdaat begonnen kunnen zijn. Kent u die uitdrukking, dat je gráág wilt participeren, dat je een idee hebt van welke kant we op moeten, dat je mee wilt denken, maar dat de deur klemt?
Kent u die uitdrukking? Dat je, zeg maar, weet waar je aan mee wilt doen, waar je, zeg maar, aan wilt samenwerken in het algemeen belang en dat je daarvoor ook wel inbreng hebt en ook graag de handen uit de mouwen steekt, maar dat de deur klemt? Kent u die uitdrukking? Zo’n deur die er ook niks aan kan doen dat die een deur is. Zo’n deur die, normaal gesproken, open en dicht gaat, mensen toelaat en weg zwaait, maar die nu klemt?
Draaideuren
Daar kunnen deuren last van hebben, maar meestal gaan ze open als je beleefd aanbelt of zachtjes klopt. Of een tikkeltje harder. Behalve draaideuren. Die draaien. Meestal. Deuren die klemmen en waar, hoe hard je er ook tegen duwt, met al je participatie, geen beweging in te krijgen is, kent u die? Dat je bijvoorbeeld een mail stuurt vol van participatiegedachten, dat je er al participerend een paar keer achteraan belt, dat de receptionistes op het thuiswerkende gemeentehuis weet ik veel hoeveel terugbelverzoeken noteren, maar dat de deur niet opengaat. Kent u die uitdrukking?
Ik vrees dat een aantal van u deze uitdrukking maar al te goed kennen. Commissie Brenninkmeijer pleit om burgers serieus te betrekken bij het klimaatbeleid door burgerfora in te zetten. We hebben nog een weg te gaan, vrees ik. De scharnieren zijn vastgeroest. Participatie begint al bij de voordeur van je eigen gemeentelijke organisatie, maar dan moet die wel opengaan!