Nee, deze column gaat niet over zwarte piet maar over Sinterklaas. Het heerlijke avondje is gekomen, een avondje met ….. ? Waar de één uitpakt met grote cadeaus, neemt de ander genoegen met een fair trade chocoladeletter of andere kleine verrassingen. Soms lijkt Sinterklaas meer op het feest van 'het kan niet op': groot, groter, grootst.

‘Elk nadeel heb zn voordeel’ zei Cruijff. Hoewel dat soms even zoeken is. Zo hebben we in een jaar tijd vier wethouders voor dezelfde portefeuille gehad, in plaats van één wethouder voor vier jaar. Verbindingen met Montfoort worden momenteel verbroken. 

Afval scheiden, met een katoenen zakje naar de bakker of groentewinkel, de auto laten staan. Wie zich meer en meer verdiept in klimaatneutraal leven kan er soms moedeloos van worden. Maar toch…

Als je de wereldbol bekijkt is IJsselstein best klein. Wat hebben wij vanuit dat kleine puntje op die grote bol nou voor invloed op duurzaamheid? Laat nou juist in IJsselstein een expert wonen die wereldwijd groots werk neerzet op dit gebied. Ik vind dat een wonderlijk idee. Heb je het weleens gelezen in de krant, die wereldwijde afspraken met ISO-normen enzo? Het gaat mij boven mijn pet.

Ik doe de groene kliko open om er een overjarig kliekje in te gooien en denk terug aan mijn oma. Zij was van het soort dat met een simpel aardappelschilmesje de beste dunschiller was. En koffie van gister werd niet weggegooid, maar walmde je verbrand tegemoet als je zondagochtend op de - oude - koffie kwam. Het plakje koek was altijd dun, of ik nou antwoordde dat ik 'm met een óf twee handjes wilde vasthouden.

Bij ons thuis zijn de huishoudelijke taken niet meer strikt gescheiden. Was 10 jaar geleden de strijkplank nog mijn domein, de laatste jaren staat mijn man er geregeld achter. Als hij dan weer alles gladgestreken heeft, is zijn volgende zware taak het in mijn kledingkast te proppen.

In mijn vorige column schreef ik over insectenhotelpresentaties aan kinderen en het belang van de bijen voor ons voortbestaan. Recent gaf ik deze presentatie ook aan hoogbejaarden. Vooraf werd me verteld dat ik er niet te hoge verwachtingen van mijn toehoorders moest hebben. Dus blanco, maar wel nieuwsgierig, betrad ik het zaaltje waar ieder op zijn eigen manier ouder was geworden. Het merendeel van de aanwezigen was hardhorend of dement.

''Zonder bijen is de groente- en fruitafdeling half leeg''. Recent sprak ik iemand over haar plannen om haar woonwijk sfeervoller en vriendelijker te maken met bloemenbakken. 'Volgens de cijfers helpt dat echt', vertelde ze. 'En ik heb van de imker gehoord dat de bijen die door de bloemen worden gelokt belangrijk voor ons zijn.' Nu geef ik regelmatig insectenhotelpresentaties op de scholen. Van alle kinderen tussen 8 en 14 jaar weet gemiddeld één kind per klas waarom bijen belangrijk zijn voor de mens. Het gesprek was een eyeopener.

Op het moment dat ik deze column schrijf is het precies een jaar geleden dat ik mezelf voorbereidde op mijn eerste Dag van de Duurzaamheid in IJsselstein. 6 Oktober 2017 startte ik mijn challenge 'Minder verpakkingen Brood-Nodig'. Ik begon met het uitdelen van vijf katoenen broodzakken, om je brood in te halen bij de bakker of supermarkt en te besparen op plastic verpakkingen.

Een KNIJ-maatje stuurt een appje met een grappige tekst. Het blijkt van een scheurkalender te komen. En ja, waar hangt een scheurkalender meestal? Het toilet. Een mede-KNIJer vraagt al lollig of 1 velletje voldoende was en ongemerkt gaan mijn gedachten naar toiletbezoeken in Zuid-Amerika, waar tijdschriften en kranten in het toilet lagen. Niet om te lezen! Na gebruik in een open mandje te deponeren. Wat hebben we het hier dan toch luxe. Zelfs het ecologische toiletpapier dat 100% ongebleekt en gerecycled is, is zachter dan dat grijze papier van vroeger.

IJsselstein is een mooi groen stadje. Behalve dat we veel fruit in het openbaar groen hebben, groeien er ook ‘invasieve exoten’. Dat zijn gewassen die vaak via import van materialen uit verre regio’s (exoten) meeliften en soms zo goed settelen dat ze de inheemse planten en struiken, die hier van oorsprong groeien, verdringen. Dat heet invasief. Een recente veel genoemde invasieve exoot is de ‘Japanse Duizendknoop’.

't Is weer voorbij die mooie zomer, hoor ik Gerard Cox melancholisch op de radio zingen. En ik denk: "Inderdaad, eindelijk…!!!". Je hoort mij niet vaak klagen over het weer, maar als ik dat dan tóch doe heb ik er alle reden toe. Eerst regent het maanden bakken uit de hemel, daarna is het weer tijden gortdroog en loeiheet. Echt, vré-sé-líjk vond ik het! Dus ik ben superblij dat ik weer een sjaaltje om kan doen om te genieten van echt Hollands weer. Mijn zomerslaap in mijn hitteverstophol is voorbij. Het leven kan weer beginnen.

Ik had thuis wat oud textiel verzameld om weg te doen. Heerlijk dat opruimen. De zak met textiel had ik achterop meegenomen, om onderweg op de route naar de AH in de textielcontainer te deponeren. In de AH werd ik door een vriendelijke manager benaderd; ‘mevrouw, past u op dat u dit niet verliest? ‘

In mijn werk heb ik 'superkwaliteiten' ontwikkeld: adviseren en oplossen. Ongemerkt overvoer ik daar mensen in mijn omgeving ook mee. En zoals het dan gaat: de ander krijgt er wel eens genoeg van en reageert vanuit z'n 'allergie'. Mijn eigen uitdaging: luisteren zonder direct de oplossing te geven. En geluisterd heb ik! Naar de buren, die me laten weten hoe weinig in onze straat wordt schoongemaakt door de gemeente. Naar de overbuurman die met zijn zwerfafvalhond meer dan alleen in ónze buurt de boel schoon houdt.

Klimaatspecialist Jeroen Loots noemde in 2015 Nederland het vieste jongetje van de Europese klas nieuwe en duurzame economie. De overheden en bedrijven zijn zich volgens hem nog onvoldoende bewust van financiële risico's als gevolg van de klimaatverandering. Denk aan de oplopende schades voor verzekeraars door noodweer en daarmee stijgende premies. Ook beleggen banken nog steeds in gas- en oliebedrijven die op termijn niets meer waard zijn.